”குட் மார்னிங் ஸார்!”
தினமும் கார் துடைக்கும் போது அசரீரியாய்க் கேட்கும் குரல். திரும்பினால் கண்ணுக்குத் தெரியாத இடத்தில் நின்று கொண்டு கைலியும் சட்டையுமாய் வாக்கிங் கோலத்தில் சிரிப்பார். பக்கத்து தெருவில் வசிக்கிறார். ரிட்டயரான மனுஷ்யர். மத்யமர். அநியாயங்களுக்குக் கொதிப்பவர். பக்கம் பக்கமாக ஒரு வரி விடாமல் முழு ஹிண்டுவும் படிப்பார் என்பது அவரது அன்றாட செய்தி அலசல்களில் தெரியும்.
“சத்யா நாடெல்லாவுக்கு வருசத்துக்கு நூறு கோடிக்கு மேலே சம்பளமாமே சார்? வாழ்க்கை பூரா உழைச்சு உழைச்சு ஓடாத் தேஞ்சாலுமே நமக்கெல்லாம் இப்படி கெடைக்குமா?”
(மைக்ரோஸாஃப்ட் பற்றிச் சொல்லவேண்டாம் என்று விட்டுவிட்டேன்)
”எலெக்ஷனுக்கு முன்னாடியே பப்ளிக் எக்ஸாமெல்லாம் வச்சு முடிச்சுருவாங்கல்ல..”
அரசியலில் நாட்டம் அதிகம். எதுகை மோனையுடன் ஜோராகத் தலைப்பிடும் புலனாய்வு வாராந்திரிகளைச் சுருட்டிக் கையில் வைத்திருப்பார்.
“கேப்டன் கூட்டத்துல சரக்கு விற்பனை அமோகமாமே”
"கெஜ்ஜிரிவாலுக்கு என்னதான் வேணுமாம்? அவர்தான் கவர்மெண்ட்டு. அவரே ரோட்டுல உட்கார்ந்து போராடராரு. கருமம் சார்..”
“மோடிதான் ப்ரைம் மினிஸ்டரா வரணும் சார். நாடு அப்பவாவது உருப்படுமான்னு பார்க்கணும்..”
"என்னோட மொபைலைக் கூட ஒட்டுக் கேட்பாங்களா?” (முகத்தில் ஒரு குழந்தையின் அப்பாவித்தனம் தெரிந்தது)
”ராகுலைப் பார்த்தாலே கான்ஃபிடெண்ட் வரலையே..”
இப்படி வரிசையாக "கேள்வியும் நானே.. பதிலும் நானே..” என்று ஒரு ஐந்து நிமிஷம் கைலி கட்டிய திருவிளையாடல் பாணபத்திரரின் அடிமை சிவா’ஜி’ போலப் பேசுவார். அப்புறம் ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டு பை சொல்லிவிட்டுக் கிளம்புவார். நான் எங்கேயும் அரசியல் பேசுவதில்லை என்று சங்கல்பம் செய்திருக்கிறேன். இன்று ரொம்பச் சூடாக இருந்தார்.
”ஊர்ல இருக்கிற சந்து பொந்திலல்லாம் ரோடு போடறாங்க.. எங்க தெருவுல மட்டும் போடலை.. குண்டும் குழியுமா அப்படியே வுட்டுட்டாங்க.. காலை வச்சா சுளுக்கிக்கிது.. வயசானவங்க இந்த தேசத்துல வாழவே முடியாது போலருக்கு...” என்று ஆவேசப்பட்டார்.
“சார்! அதுக்கு ஒரு ஐடியா இருக்கு. செஞ்சீங்கன்னா உடனே ரோடு போடுவாங்க. ஆனா கொஞ்சம் மெனக்கெடணும்.. ”
“சொல்லுங்க... எங்க கொண்டு போய் மனு கொடுக்கணும்? யாரைப் பார்க்கணும்? முதலமைச்சர் செல்லுக்கு சொல்லலாமா?” என்று யாரோ முதுகைப் பிராண்டுவது போல பரபரத்தார்.
அவர் முடிக்கும் வரை அமைதியாயிருந்தேன். என்ன பதில் சொல்லப்போகிறேன் என்று ஆர்வம் கொப்பளிக்க என்னைப் பார்த்தார்!
“முதலமைச்சரை உங்க தெருவுக்கு ஒரு ஃபங்ஷனுக்கு கூப்பிடுங்க. அது போதும்”
நாளைக்கு பேசுவாரான்னு பார்க்கணும்!
தினமும் கார் துடைக்கும் போது அசரீரியாய்க் கேட்கும் குரல். திரும்பினால் கண்ணுக்குத் தெரியாத இடத்தில் நின்று கொண்டு கைலியும் சட்டையுமாய் வாக்கிங் கோலத்தில் சிரிப்பார். பக்கத்து தெருவில் வசிக்கிறார். ரிட்டயரான மனுஷ்யர். மத்யமர். அநியாயங்களுக்குக் கொதிப்பவர். பக்கம் பக்கமாக ஒரு வரி விடாமல் முழு ஹிண்டுவும் படிப்பார் என்பது அவரது அன்றாட செய்தி அலசல்களில் தெரியும்.
“சத்யா நாடெல்லாவுக்கு வருசத்துக்கு நூறு கோடிக்கு மேலே சம்பளமாமே சார்? வாழ்க்கை பூரா உழைச்சு உழைச்சு ஓடாத் தேஞ்சாலுமே நமக்கெல்லாம் இப்படி கெடைக்குமா?”
(மைக்ரோஸாஃப்ட் பற்றிச் சொல்லவேண்டாம் என்று விட்டுவிட்டேன்)
”எலெக்ஷனுக்கு முன்னாடியே பப்ளிக் எக்ஸாமெல்லாம் வச்சு முடிச்சுருவாங்கல்ல..”
அரசியலில் நாட்டம் அதிகம். எதுகை மோனையுடன் ஜோராகத் தலைப்பிடும் புலனாய்வு வாராந்திரிகளைச் சுருட்டிக் கையில் வைத்திருப்பார்.
“கேப்டன் கூட்டத்துல சரக்கு விற்பனை அமோகமாமே”
"கெஜ்ஜிரிவாலுக்கு என்னதான் வேணுமாம்? அவர்தான் கவர்மெண்ட்டு. அவரே ரோட்டுல உட்கார்ந்து போராடராரு. கருமம் சார்..”
“மோடிதான் ப்ரைம் மினிஸ்டரா வரணும் சார். நாடு அப்பவாவது உருப்படுமான்னு பார்க்கணும்..”
"என்னோட மொபைலைக் கூட ஒட்டுக் கேட்பாங்களா?” (முகத்தில் ஒரு குழந்தையின் அப்பாவித்தனம் தெரிந்தது)
”ராகுலைப் பார்த்தாலே கான்ஃபிடெண்ட் வரலையே..”
இப்படி வரிசையாக "கேள்வியும் நானே.. பதிலும் நானே..” என்று ஒரு ஐந்து நிமிஷம் கைலி கட்டிய திருவிளையாடல் பாணபத்திரரின் அடிமை சிவா’ஜி’ போலப் பேசுவார். அப்புறம் ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டு பை சொல்லிவிட்டுக் கிளம்புவார். நான் எங்கேயும் அரசியல் பேசுவதில்லை என்று சங்கல்பம் செய்திருக்கிறேன். இன்று ரொம்பச் சூடாக இருந்தார்.
”ஊர்ல இருக்கிற சந்து பொந்திலல்லாம் ரோடு போடறாங்க.. எங்க தெருவுல மட்டும் போடலை.. குண்டும் குழியுமா அப்படியே வுட்டுட்டாங்க.. காலை வச்சா சுளுக்கிக்கிது.. வயசானவங்க இந்த தேசத்துல வாழவே முடியாது போலருக்கு...” என்று ஆவேசப்பட்டார்.
“சார்! அதுக்கு ஒரு ஐடியா இருக்கு. செஞ்சீங்கன்னா உடனே ரோடு போடுவாங்க. ஆனா கொஞ்சம் மெனக்கெடணும்.. ”
“சொல்லுங்க... எங்க கொண்டு போய் மனு கொடுக்கணும்? யாரைப் பார்க்கணும்? முதலமைச்சர் செல்லுக்கு சொல்லலாமா?” என்று யாரோ முதுகைப் பிராண்டுவது போல பரபரத்தார்.
அவர் முடிக்கும் வரை அமைதியாயிருந்தேன். என்ன பதில் சொல்லப்போகிறேன் என்று ஆர்வம் கொப்பளிக்க என்னைப் பார்த்தார்!
“முதலமைச்சரை உங்க தெருவுக்கு ஒரு ஃபங்ஷனுக்கு கூப்பிடுங்க. அது போதும்”
நாளைக்கு பேசுவாரான்னு பார்க்கணும்!
0 comments:
Post a Comment