சைக்கிள் கேரியரில் பேட்டைச் சொருகிக்கொண்டு பாரில் ஒருத்தனை மூட்டையாய் ஏற்றிக்கொண்டு, ஓட்டுபவன் கால் முட்டியும் உட்கார்ந்திருப்பவன் ப்ருஷ்ட பாகமும் உரசியுரசி நெருப்பு உண்டாகும் வரை க்ரௌண்ட் க்ரௌண்டாக சுற்றி கிரிக்கெட் விளையாடியிருக்கிறோம். யாருக்கும் நண்பர்கள் தினம், பாட்டிகள் தினம், பொண் வயத்துப் பேரர்கள் தினம், சித்தப்பர்கள் தினம், ஒன்று விட்ட பெரியப்பாவுக்கு இரண்டு விட்ட சின்னம்மா தினம், அம்மாஞ்சி தினம், ஆயா தினம் என்றெல்லாம் தனித்தனியாக கொண்டாடத் தெரியாது.
பாவிப் பயலுவ ஒண்ணா மதில் கட்டையில ராப்பகல் அகோராத்திரியா உட்கார்ந்து வம்பளந்து அரட்டையடித்தால் அதுதான் நண்பர்கள் தினம். அப்பு வீடு தாண்டின லக்ஷ்மணன் கடை.. இல்லை... ஸ்ரீராமோடு ஜோடி போட்டுக்கொண்டு செட்டி கடை... இல்லை ஆத்தங்கரை ஓரம்... அதுவும் இல்லையென்றால் கிழக்குத் தெரு முக்கு அரசமரத்தடி பஸ்டாப், அதுவும் ஃபுல்லா தெற்குத் தெரு ஃபிஸிக்ஸ் ரவி வீட்டு எதிர்த்தார்ப்ல இருக்கும் ஹரித்ராநதி படித்துறை, அதுவும் இல்லையா விட்றா வண்டியை தேரடிக்கு....அங்கினயும் எவனும் இல்லையா... நேரா பந்தலடி... டில்லி ஸ்வீட்ஸ்... “என்ன மாப்ள? சௌக்கியமா? ஆளயே பார்க்க முடியலை...” அப்டியே ஆனந்த விநாயகர்... கோயில் வாசல்ல ரெண்டு பேரு... “நேத்திக்கு மேட்ச்ல.. சரியான பால்டா.. ஸ்டம்ஸ் கார்ட் வீலிங்....” அப்புறம் முதல் தெருவுக்குப் போ...
கீழப்பாலம்.. மார்க்கண்டேய விலாஸ்... ராஜாம்பாளையம் ஸ்கூல்... ராதா கண்ணன் மாஸ்டர்... பட்டக்கா... மாரியம்மன் கோயில்...”என்ன ஐயிரே...” இப்படி பார்க்கும் இடங்களில்லாம் ஸ்நேகிதமே தெரிந்து நண்பர்கள் தினங்களுக்குப் பதிலாக ’நண்பர்கள் நொடிகள்’ கொண்டாடி மகிழ்ந்திருக்கிறோம்.
இந்த மாதிரி பாசத்துக்கும் அன்புக்கும் வருஷத்துக்கு ஒரு நாள் மட்டும் சிறப்பு தினம் கொண்டாடுவது சிரார்த்தம் மாதிரி இல்லையோ? சரி.. பரவாயில்லை... நாமளும் ஒரு தபா... வாழ்த்து... ”டாய்... இவ்ளோ பேசிட்டு...” என்று நாக்கைத் துருத்தி யாரோ உருட்டுக் கட்டையை தூக்கிக்கொண்டு அடிக்க..வருகிறா.... “யப்பா...ப்ளீஸ்... அடிக்காதீங்க... நண்பர்கள் தினமாம்....வொய் ப்ளட்டு.. ஸேம் ப்ளட்டு....”
smile emoticon
